ข้อมูลจาก  
http://chibi.exteen.com/20050514/entry 
http://www.learningthai.com/poem_002.htm 
http://www.e-learning.sg.or.th/act3_17/content1.html 
http://olddreamz.com/dialect/thaifun.html 
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%99 
 
1. ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ (กาพย์ยานี)
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ 
ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ มิหลงใหลใครขอดู 
จะใคร่ลงเรือใบ ดูน้ำใสและปลาปู 
สิ่งใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง 
บ้าใบ้ถือใยบัว หูตามัวมาใกล้เคียง 
เล่าท่องอย่าละเลี่ยง ยี่สิบม้วนจำจงดี 
 
2. ใฝ่ใจให้ทานนี้      
ใฝ่ใจให้ทานนี้     นอกในมีแลใหม่ใส 
ใครใคร่แลยองใย   อันใดใช้อย่าใหลหลง 
ใส่กลสะใภ้ใบ้        ทั้งต่ำใต้และใหญ่ยง 
ใกล้ใบแลใช่จง     ใช้ให้คงคำบังคับ    
3. สะใภ้ใหม่  
สะใภ้ใหม่ใส่ใจใคร่   อย่าหลงใหลใช่สิ่งดี 
เยื่อใยในสามี             หน้าสดใสเป็นใบบุญ 
ต่ำใต้ใช้ใกล้ชิด         บ้าใบ้จิตใฝ่การุณ 
ผู้ใหญใครมีคุณ         สิ่งใดช่อบให้ตอบแทน  
 
ข้อมูลจาก 
http://www1.mod.go.th/heritage/nation/misc/learning0.html 
http://school.obec.go.th/donyai/dogsoi.htm 
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ความรู้เรายังด้อยเร่งศึกษา  
เมื่อเติบใหญ่เราจะได้มีวิชา เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน  
ได้ประโยชน์หลายสถานเพราะการเรียน       จงพากเพียรไปเถิดจะเกิดผล  
ถึงลำบากตรากตรำก็จำทน เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย ฯ  
 
ข้อมูลจาก 
http://olddreamz.com/alldreamz/recitation.html 
http://www.banfun.com/poet/prathom-3.html 
http://www.mindcyber.com/content/data/3/0019-1.html 
วิชาเหมือนสินค้า                อันมีค่าอยู่เมืองไกล 
ต้องยากลำบากไป                       จึงจะได้สินค้ามา 
จงตั้งเอากายเจ้า                         เป็นสำเภาอันโสภา 
ความเพียรเป็นโยธา                     แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ 
นิ้วเป็นสายระยาง                        สองเท้าต่างสมอใหญ่ 
ปากเป็นนายงานไป                     อัชฌาสัยเป็นเสบียง 
สติเป็นหางเสือ                           ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง 
ถือไว้อย่าให้เอียง                        ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา 
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว                  ตรวจดูแถวแนวหินผา 
เจ้าจงเอาหูตา                             เป็นล้าต้าฟังดูลม 
ขี้เกียจคือปลาร้าย                       จะทำลายให้เรือจม 
เอาใจเป็นปืนคม                         ยิงระดมให้จมไป 
จึงจะได้สินค้ามา                        คือวิชาอันพิศมัย 
จงหมั่นมั่นหมายใจ                     อย่าได้คร้านการวิชา 
 
  |